De aanzegplicht voor arbeidsovereenkomsten voor bepaalde tijd

Dit geldt niet bij arbeidsovereenkomsten van een half jaar of korter, of tijdelijke arbeidsovereenkomsten waarvan de einddatum niet op een kalenderdatum is vastgesteld (maar is aangegaan bijvoorbeeld voor de duur van een project).

De aanzegplicht is van toepassing op alle tijdelijke arbeidsovereenkomsten die eindigen vanaf 1 februari 2015. Bij het niet tijdig aanzeggen heeft de werknemer recht op een vergoeding ter hoogte van het salaris over de periode waarover de werkgever te laat de aanzegging gedaan is tot een maximum van 1 maandsalaris.  Bij het geheel achterwege blijven van de aanzegging betekent dat dus een vergoeding van 1 bruto maandsalaris, bij twee weken te laat, het salaris over die periode. Dit geldt ook bij voortzetting.

Indien de arbeidsverhouding feitelijk wordt voortgezet, zonder dat de aanzegging heeft plaats gevonden, terwijl er geen of geen tijdige aanzegging maar zonder vermelding van “de voorwaarden waaronder”, wordt het dienstverband geacht te zijn voortgezet onder dezelfde voorwaarden voor dezelfde periode (met een maximum van 1 jaar).

Dus:

1. bij het niet tijdig en schriftelijk aanzeggen of de werkgever wel of niet wil voortzetten, is een vergoeding verschuldigd aan de werknemer.
2. bij het niet tijdig meedelen van eventuele andere arbeidsvoorwaarden (minder uren, andere periode) en het vervolgens feitelijk voorzetten, blijven de oorspronkelijke arbeidsvoorwaarden van kracht, met dien verstande dat de verlenging hooguit voor de duur van 1 jaar is.

De aanzegging van het niet voortzetten kan overigens al in de arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd opgenomen worden. De aanzegging dat de werkgever het tijdelijk dienstverband wenst voort te zetten, is overigens een aanbod van de werkgever, dat door de werknemer (stilzwijgend of uitdrukkelijk) aanvaard moet worden om een nieuwe tijdelijke arbeidsovereenkomst te laten ontstaan.